เส้นทางชีวิต

 วันนี้ คือวันอังคาร ที่ 6 เมษายน 2564  เวลา 10.13น เป็นวันที่ผมนั่งอยู่ร้านกาแฟสตาร์บัค บรรยากาศข้างนอกร้านท้องฟ้ามืดครึม  ทำให้ผมคิดถึงอดีตที่ผ่านมาว่าทำไมเวลามันผ่านไปไวจัง และคิดว่าทำไมเมื่ออดีตเราไม่ตั้งใจฝึกฝนภาษาอังกฤษ หรือตั้งใจหาเงิน หรือทำบางสิ่งบางอย่าง ผมกลับนึกว่าเสียใจที่วันนั้นไม่เริ่มทำ ทำให้พอเวลาผ่านไปเนินนาน ผมกลับรู้สึกเสียใจ รู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสามารถเพียงพอ  ช่วงชีวิตเราตั้งแต่เด็กรู้สึกผ่านอะไรมาเยอะ น่าแปลกนะที่เรายังจำเหตุการณ์ในอดีตได้หมด ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องที่ฝังใจเรา เช่น เรื่องเพื่อน ที่เรามีเพื่อนน้อย , เรื่องที่โดนเพื่อนแกล้ง , เรื่องที่โดดเรียน พอพูดถึงเรื่องโดดเรียนผมจำได้เลยว่าครั้งแรกที่โดดเรียน คือตอนที่ผมอยู่มอต้นที่โรงเรียนพระแม่สกลสงเคราะห์ มันเป็น ครั้งแรกที่ผมโดด ตอนนั้นผมอายุแค่ 13-14 เองมั่ง ผมไม่รู้ว่าผมเอาความกล้ามาจากไหน แต่มันเป็นความกล้าที่มมันส่งผลมายังปัจจุบัน เพราะเมื่อมีครั้งแรก ย่อมมีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม และครั้งต่อไปๆ แต่การที่ผมโดดเรียนนั้น เหตุผลมันก็มีนะ เพราะผมเหงา เพื่อนน้อย ตอนอยู่ที่โรงเรียน ส่วนตั...